Anne O’Brien Rice
Data i miejsce urodzenia: 4 października 1941, Nowy Orlean, Luizjana, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci: 11 grudnia 2021, Rancho Mirage, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Anne Rice przyszła na świat 4 października 1941 roku w Nowym Orleanie (w stanie Luizjana) jako Howard Allen O’Brien. Była drugą (a jednocześnie jedną z czterech) córką Irlandczyków – Katherine i Howarda O’Brien i swoje imię otrzymała po ojcu. Pierwszego dnia szkoły przyjęła jednak imię Anne, którego używa do dziś.
Ciężką próbą dla Anne okazał się alkoholizm jej matki. Katherine popadła w nałóg, gdy Howard zaciągnął się do wojska i nawet, gdy wrócił do rodziny, już się od niego nie uwolniła. W 1956 roku zmarła na wylew. Piętnastoletnia Anne musiała zaopiekować się swoimi młodszymi siostrami. Ten okres jej życia odbił się w jej książkach, gdy tworzyła postać Michaela Curry’ego z “Godziny czarownic”. Wkrótce potem ojciec Anne ożenił się ponownie i wraz z całą rodziną przeprowadził się do Teksasu. Tam Rice trafiła do świeckiej szkoły, w której zafascynowała się filozofią oraz literaturą (która w katolickiej szkole była cenzurowana) – wbrew nakazom Howarda rozczytywała się w Hemingway’u i Woolf, a także poznała Stana Rice – swojego przyszłego męża. Przez pewien czas byli parą, ale Stan nie wykazywał większego zainteresowania Anne. Zanim ukończyła liceum, przestała wierzyć w Boga.
Studia Anne podjęła w Denton, w Texas Women’s College, ale porzuciła uczelnię po roku, by podjąć pracę w agencji ubezpieczeniowej. Stan pojechał tam za nią, gdy tylko sam skończył szkołę (czyli po upływie roku), jednak dziewczyny już tam nie było. Ponieważ chciał odnowić z nią kontakt, zaczęli prowadzić ożywioną korespondencję. Listowy romans zakończył się zaręczynami… drogą telegraficzną. Anne przyjęła oświadczyny i 14 października 1961 roku wzięli w Teksasie ślub cywilny.
Gdy Stan kończył pierwszy rok studiów, przenieśli się do San Francisco, tam podjęli pracę i studia, tam także mąż Anne zaczął zdobywać uznanie jako poeta. Anne marzyła o tym, by zostać pisarką, a jednak studiowała nauki polityczne. Małżonkowie ukończyli studia w 1964 roku (Stan – wydział Twórczego Pisania). Rice uczęszczała wtedy w zajęciach z literatury oraz pisała, ale swoje teksty pokazywała jedynie przyjaciołom. Swój pierwszy utwór, którym było opowiadanie “Czwarty paździenika, 1984” oraz pierwszy rozdział mini-powieści “Nicholas i Jane” opublikowała w uniwersyteckim magazynie “Transfer”. Reszta tekstów Anne trafiła do szuflady, a miała ich wiele, gdyż po ukończeniu studiów każdego dnia pisała jedno opowiadanie – bohaterem jednego z nich był wampir, udzielający wywiadu dziennikarzowi…
W 1966 roku przyszła na świat Michaelle Rice – śliczna, drobna blondyneczka, która natychmiast stała się oczkiem w głowie rodziców. Stan był wtedy wykładowcą (na wydziale Twórczego Pisania), Anne robiła studia pomagisterskie, a poświęcając wiele czasu na czytanie, szukała pomysłów na powieść. W 1969 roku Rice’owie przenieśli się do Berkeley. Gdy Michelle miała cztery latka, wykryto u niej ostrą postać białaczki. Rodzice próbowali wszystkiego, by jej pomóc, wliczając w to nawet leki eksperymentalne. Stan otrzymał 5000 dolarów z National Endowment for Arts, dzięki czemu państwo Rice zabrali córeczkę do Disnaylandu. Michaelle zmarła 5 sierpnia 1972 roku, kilka tygodni przed swoimi szóstymi urodzinami. Pod wpływem szoku Stan i Anne sięgnęli po alkohol, trwało to kilka miesięcy, ale kobieta nie poddała się rozpaczy. Skończyła studia i rozpoczęła pracę jako korektorka w wydawnictwie prawniczym, wówczas mąż doradził jej powrót do pisania. Słuchając go, Anne zrezygnowała z pracy i poświęciła się swoim tekstom. Przeszukała stare opowiadania, a jedno z nich szczególnie przyciągnęło jej uwagę. Jego tytuł brzmiał “Wywiad z wampirem”.
Rice napisała tekst od nowa, nadając swojemu bohaterowi imię Louis. Pisanie zajęło jej zaledwie pięć tygodni, większa część książki powstawała nocami. Opisanie bólu Louisa po stracie brata pomogło oswoić się Anne z jej własnym bólem. Choć wielu wydawców odrzuciło tekst, Rice nie traciła przekonania, że zostanie on wydany i nie myliła się. Jej marzenie spełniło się, gdy w 1974 roku poznała na konferencji pisarskiej agentkę Phyllis Seidel. Powieść ukazała się w maju 1976 roku nakładem wydawnictwa Knopf i w ciągu roku zarobiła niemal milion dolarów. Jeden z czytelników Rice powiedział, że wkracza ona w mrok i rozświetla go dla nas.
“Wywiad z wampirem” został uznany za pozycję kultową, na całym świecie rozchodziły się miliony jego egzemplarzy. “Wywiad…” trafił w gusta także dość specyficznych odbiorców, takich jak środowiska homoseksualne. Paramount Pictures wykupił prawa do ekranizacji powieści za 150 tysięcy dolarów.
Choć czytelnicy bardzo nalegali na kontynuację “Wywiadu…”, Rice porzuciła tematykę wampirów. Zajęła się fikcją historyczną i po przestudiowaniu dziejów stanu Luizjana napisała powieść o les gens de couleur libre, klasie Ludzi Wolnego Koloru, która zamieszkiwała Nowy Orlean przed wojną secesyjną pod tytułem “Biesiada wszystkich świętych” (1979). Podczas pracy nad książką ponownie zaszła w ciążę i 11 marca 1978 roku urodziła syna, Christophera.
Akcję kolejnej powieści “Krzyk w Niebiosa” (1982) umieściła we Włoszech i osadziła w XVIII wieku. Książka opowiadała o życiu kastratów, a jej bohater, Tonio, zmagał się z problemami płci, wyrażania siebie, potęgi i sztuki. Rice spróbowała swych sił także w literaturze erotycznej i pod pseudonimem A. N. Roquelaure napisała trylogię: “Śpiąca Królewna” (1983), “Przebudzenie Śpiącej Królewny” (1984) i “Kara dla Śpiącej Królewny” (1985). Pod pseudonimem Anne Rampling wydała jeszcze dwie powieści erotyczne – “Ucieczka do Edenu” (1985) i “Belindę” (1986), przypominającą nieco “Lolitę” Nabokova.
“Wywiad z wampirem” doczekał się kontynuacji po dziewięciu latach – w 1985 roku ukazał się “Wampir Lestat”, którego narratorem nie był już Louis, lecz jego demoniczny stwórca. Podczas gdy autorka w jakiś sposób utożsamiała się z Louisem, to Lestata wzorowała się na swoim mężu, Stanie.
W 1989 roku Rice ponownie zamieszkała w Nowym Orleanie. Pracowała wtedy nad książką “Godzina strachu”. W 1993 roku kupiła budynek starego katolickiego sierocińca im. św. Elżbiety, o którym wspomniała w kilku swoich powieściach; sprzedała go po kilku latach.
9 grudnia 2002 roku na raka mózgu zmarł Stan Rice. Do końca życia pisał i malował, wiele z jego wierszy można odnaleźć w twórczości Anne Rice, zwłaszcza w “Kronikach wampirów”.
Anne Rice jest autorką ponad dwudziestu powieści oraz kilku scenariuszy filmowych. Ukazały się filmy oparte na jej twórczości: “Wywiad z wampirem”, “Królowa potępionych” (na podstawie “Wampira Lestata” i “Królowej potępionych”, “Ucieczka do Edenu”, a także mini-serial “Biesiada wszystkich świętych” oraz musical “Lestat”. Twórczość Rice wywarła ogromny wpływ na subkulturę gotycką. Największą sławą cieszą się jej cykle: “Kroniki wampirów”, “Nowe kroniki wampirów” i “Dzieje Czarownic z rodu Mayfair”. Rice znana jest z tego, że utrzymuje stały kontakt ze swoimi fanami, którzy mogą do niej pisać na adres: anneobrienrice@mac.com (oczywiście po angielsku!). W 1998 roku powróciła do wiary katolickiej, a w 2005 roku oficjalnie wstąpiła do Kościoła. W październiku tego roku ogłosiła na łamach “Newsweeka”, że od tej pory będzie pisać tylko dla Pana, czego wyraz dała w książce “Chrystus Pan. Wyjście z Egiptu” (2005). Mimo powrotu do wiary, Rice jest zwolenniczką praw homoseksualistów i zezwolenia im na udział w obrządkach religijnych (Christopher Rice, także pisarz, oficjalnie oświadczył, że jest gejem). Choć Anne Rice oznajmiła, że już nie powróci do “Kronik…”, gdyż byłoby to odwróceniem się od Boga, nie sposób nie zauważyć, że to ona odkurzyła postaci wampirów, nadając im zupełnie nowy wizerunek oraz na wskroś ludzkie cechy.
Twórczość Anne Rice /tytuł – rok wydania/:
The Vampire Chronicles (Kroniki wampirów):
Interview with the Vampire – 1976 (Wywiad z wampirem – 1992)
The Vampire Lestat – 1985 (Wampir Lestat – 1995)
The Queen of the Damned – 1988 (Królowa potępionych – 2000)
The Tale of the Body Thief – 1992 (Opowieść o złodzieju ciał – 1996)
Memnoch The Devil – 1995 (Memnoch Diabeł – 2007)
The Vampire Armand – 1998 (Wampir Armand – 2004)
Merrick – 2000 (Merrick – 2003)
Blood and Gold – 2001 (Krew i złoto – 2006)
Blackwood Farm – 2002 (Posiadłość Blackwood – 2006)
Blood Canticle – 2003 (Krwawy kantyk – 2007)
The new Tales of the Vampires (Nowe kroniki wampirów):
Pandora – 1998 (Pandora – 2002)
Vittorio the Vampire – 1999 (Wampir Vittorio – 2003)
The Lives of the Mayfair Witches (Dzieje Czarownic z rodu Mayfair):
The Witching Hour – 1990 (Godzina czarownic – 1994)
Lasher – 1993 (Lasher – 1997)
Taltos – 1994 (Taltos -2001)
Powieści erotyczne:
The Claiming of Sleeping Beauty – 1983 (Przebudzenie Śpiącej Królewny – 2001)
Beauty’s Punishment – 1984 (Kara dla Śpiącej Królewny – 2001)
Beauty’s Release – 1985 (Wyzwolenie Śpiącej Królewny – 2002)
Exit to Eden – 1985 (Ucieczka do Edenu – 2003)
Belinda – 1986 ( – )
Pozostałe powieści:
The Feast of All Saints – 1979 ( – )
Cry to Heaven – 1982 (Krzyk w niebiosa – 1994)
The Mummy – 1989 (Mumia – 2002)
Servant of the Bones – 1996 (Sługa kości – 2000)
Violin – 1997 (Skrzypce – 2000)
Christ the Lord: Out of Egypt – 2005 (Chrystus Pan. Wyjście z Egiptu – 2007)
Opowiadania:
October 4th, 1948 – 1965 ( – )
Nicholas and Jean – 1965 ( – )
The Master of Rampling Gate – 2002 ( – )
